İki, üç, daha fazla Brisa ve Sinter! (Sungur Savran - 30-12-2008)

Republic işçilerini bütün dünya konuştu. Geçtiğimiz hafta sonu Kocaeli Brisa fabrikasında ve bu hafta içinde İstanbul Sinter Metal fabrikasında yaşanan işgalleri Türkiye bile konuşmadı! Düzenin ne medyası ne siyasetçisi tek söz etti! O çok “demokrat” televizyonlar işçi sınıfının hayatta kalma mücadelesini nasıl da susuş kumkumasına getiriyorlar! “Proletarya açılımı”ndan bahseden CHP nasıl da susuyor!

Fabrika işgali, sınıf mücadelesinin çok ileri bir biçimidir. Fabrika ya da işyerinde kontrolün kimde olduğu sorusunu, dolayısyla örtülü olarak mülkiyet sorununu gündeme getirir. Brisa ve Sinter’in patronları işçilerine “çık!” demiştir. İşçiler de fabrikayı işgal ederek “arkadaşlarımı vermem, burası benden sorulur” demiştir. Bir bakıma, öznel niyetleri o olmasa bile, patrona “asıl sen çık!” demiş olmaktadırlar.

“İşten çıkartmalar yasaklansın!” diyen bir sendikal hareketin, kapitalist bir hükümetin kriz içinde böyle bir yasaklamayı yasalaştırması milyonda birlik bir ihtimal olduğuna göre, bir sonraki adımı, hareketin güçlü olduğu bir ya da bir dizi yerde tensikat yaşandığında buna işgalle cevap vermektir. Brisa ve Sinter’de olan tam da budur.

Ama işgal eyleminin başarıya ulaşmasının en az iki koşulu vardır. Birincisi, o işyerinde örgütlü sendikanın, işçi mücadeleye hazır olduğu ölçüde işin sonuna kadar direnmesi. Patron, devlet, polis baskısı işgali kaldırmak için yeterli neden değildir. Kriz koşulları kahramanlık istiyor, yoksa hiçbir şey elde edilemez. İkinci koşul ise sendikanın ve işgalci işçilerin yalnız bırakılmamasıdır. Sınıf mücadelesine bir nebze önem veren bütün sendikaların ve sosyalist hareketin bütün bileşenlerinin işgale bütün gücüyle destek vermesi gerekiyor. Bu ise diplomatik ziyaretlerle yapılamaz. Bütün militan güç işgalin çevresini tahkim için yığılmalıdır.

Tek bir işgalin kazanması, her sektörde ve her işyerinde patronların işçi çıkartmadan önce iki kez düşünmesine yol açacak, buna karşılık bütün fabrika ve işyerlerinde işçilere büyük moral aşılayacaktır. Brisa ve Sinter örnekleri işçi sınıfının tabanda mücadeleye istekli olduğunu gösteriyor. Bundan sonraki işgallerde görev sendikaların ve solundur.

Bu yazı 28 Aralık 2008 tarihinde BirGün gazetesinde yayınlanmıştır.