Kendi sözleriyle Che: İki, üç, daha fazla Vietnam!

Kendi sözleriyle Che...

“Üçüncüsü, mücadelenin kıtasal özelliği...Yankiler, çıkar dayanışması ve Amerika kıtasındaki mücadelenin belirleyiciliği dolayısıyla müdahale edeceklerdir...Amerika kıtasındaki panorama bu iken, zaferin yalıtılmış bir ülkede kazanılması ve korunması güçtür. Baskıcı güçlerin birliğine halk güçlerinin birliği ile karşılık vermek gerekir. Baskının dayanılmaz düzeye ulaştığı bütün ülkelerde isyanın bayrağı yükseltilmelidir; tarihi zorunluluk dolayısıyla bu bayrak kıtasal bir özellik taşıyacaktır.” (“Gerilla Savaşı: Bir Yöntem”, 1963)

“Tüm bunlardan bir sonuç çıkarmalıyız: Kurtuluş yoluna yeni başlayan ülkelerin kalkınmaları sosyalist ülkeler tarafından ödenmelidir...Bizce bağımlı ülkelere yardım görevine yaklaşım bu fikirle başlamalıdır. Azgelişmiş ülkelere hileli değer yasasıyla uygulanan fiyatları temel alan karşılıklı kâr sağlayan ticareti geliştirmek ve bu yasayla getirilen adaletsiz uluslararası ticaret ilişkileri gibi konuşmalar artık duyulmamalıdır.

İki devlet türü arasında böyle ilişkiler kurarsak, sosyalist ülkelerin bir şekilde emperyalist sömürünün suç ortakları olduğunu kabul etmeliyiz....Sosyalist ülkelerin ahlaki görevi, Batı’nın sömürücü ülkeleri ile sözsüz suç ortaklıklarını bozmaktır...” (“Asya-Afrika Kongresi’nde”, 1965)

“Devrimin ideolojik itici gücü olan devrimci, dünya çapında sosyalizmin kurulması gerçekleşene kadar ancak ölümle durabilecek olan duraksız çabasıyla tükenir. En acil görevler yerel bazda gerçekleşip kendisi proleter enternasyonalizmini unutur ve devrimci gayreti körelirse, yönettiği devrim esin veren bir güç olmaktan çıkar, kendisi de azılı düşmanımız emperyalizmin sonuna kadar yararlanacağı rahat bir uyuşukluğa gömülür. Proleter enternasyonalizmi hem bir görevdir, hem de devrimci bir zorunluluktur.” (“Küba’da Sosyalizm ve İnsan”, 1965)

“Ortada acı bir gerçek duruyor: Vietnam, ezilen dünyanın tamamının zafer özlemlerinin ve umutlarının temsilcisi olan bu ülke, trajik biçimde yapayalnız...İlerici dünyanın Vietnam halkına gösterdiği dayanışma Roma sirklerinde pleblerin kendilerine gösterdiği takdirin gladyatörlere açısından ifade ettiği acı ironiye benziyor. Saldırıya uğrayana başarı dilemek yetmez, onun kaderini paylaşmak, ona ölüme veya zafere kadar eşlik etmek gerekir...

Amerikan emperyalizmi saldırganlığı dolayısıyla suçludur; dünya çapında muazzam suçlar işlemiştir.

Bunu zaten biliyoruz beyler! Ama belirleyici anda Vietnem’ı sosyalist toprakların dokunulamaz bir parçası haline getirmekte tereddüt edenler de suçludur...

Soruyoruz ve dürüst bir cevap istiyoruz: Birbiriyle kavga eden iki gücün [Sovyetler Birliği ve Çin] arasında tehlikeli denge hareketleri yapmakta olan Vietnam tecrit edilmiş durumda mıdır, değil midir?” (“Tricontinental’e Mesaj”, 1967)

“Bütün mücadelemiz emperyalizme karşı bir savaş narası ve halkların insan soyunun büyük düşmanı Kuzey Amerika Birleşik Devletleri’ne karşı birliği için bir çığlıktır. Ölüm bizi nerede yakalarsa yakalasın, hoş geldi, sefa geldi! Yeter ki savaş naramız ona duyarlı olan bir kulağa erişmiş olsun, başka bir el silahlarımızı kavramak için uzansın, başka insanlar ölülerimizin ağıtlarını mitralyözlerin gök gürültüsü ve yeni savaş ve zafer naralarıyla seslendirsinler.” (“Tricontinental’e Mesaj”, Che’nin son açıklaması, 1967)