Arjantin yine İMF pençesinde!
“Yükselen piyasalar” olarak bilinen orta gelirli ülkeler toplu halde bir batağa doğru ilerliyor. 2008 krizi sonrasında emperyalist ülkeler merkez bankaları, kendi finans sektörleri ayağa kalkabilsin diye dünyayı ucuz paraya boğduğunda bu ülkeler borçlanıp durdular. Şimdi faturayı ödeme vakti geldi. Arjantin, Türkiye’nin de önünde yarışı başta götürüyor. Ulusal para peso baş aşağı gidiyor. Çünkü devlet bütçesi de, dış ödemeler bilançosu da büyük açık veriyor. Enflasyon ise yüzde 25. Merkez Bankası pesonun düşüşünü engellemek için bizdeki gibi art arda faiz artışı yaptı: on gün içinde faiz oranını yüzde 27,5’ten yüzde 40’a çıkardı! Arjantin yüzde 15 ile dünyanın en yüksek reel faiz oranına sahip. (İkinci sırada da biz geliyoruz!)
Arjantin’in böylesine Türkiye’ye benzer biçimde krize girmesi, bizdeki “dış komplo” korosunu bütünüyle yalanlıyor. Bilindiği gibi, AKP hükümeti ve iktisatçıları, Batı’nın Türkiye’nin büyük atılımını çekemediği için ülke ekonomisine karşı tuzaklar kurduğunu ileri sürüyorlar. Peki, Arjantin neden aynı durumda? 2003-2015 arası ülkeyi Peronizmin “ulusal solcu” kanadından karı-koca Kirchner’ler yönetti. Ama 2015’ten beri ülkenin başında emperyalizmle içli dışlı, sağcı, piyasacı, özel sektörcü Mauricio Macri var. ABD ona neden “komplo” kursun? Beyaz Saray, Arjantin’in İMF’ye başvurduğunun ertesinde bir açıklama yaparak hükümetin programının “piyasa dostu, büyümeye odaklı ve Arjantin’in geleceğini iyileştiren bir program” olduğunu, Macri’nin “Arjantin ekonomisi konusunda doğru bir vizyon sahibi olduğunu, ülkenin ekonomi politikasını modernleştirme yönünde önemli atılımlar yapmış olduğunu” ifade etti. Daha ne dış destek olsun? Ama peso serbest düşüşte!
Arjantin İMF için kolay lokma değil tabii. Ülke 2001 sonunda bir finansal-ekonomik çöküş yaşadıysa bu, İMF yüzündendi. Emekçiler, Argentinazo olarak ünlenen halk isyanında öylesine güçlü biçimde sokağa dökülmüştü ki, o zamanın başkanı sarayını helikopterle terk etmek zorunda kalmıştı. Ardından bir ay içinde üç başkan daha devirdi Argentinazo. Ancak beşincisi ayakta kaldı. Arjantin işçi sınıfı ve emekçileri İMF’ye karşı hâlâ hınç içindedir. Üstelik bugün işçi sınıfı çok daha örgütlü. Ülkenin üçüncü büyük siyasi gücü olan Frente de la Izquierda y de los Trabajadores (FİT – Solun ve Emekçilerin Cephesi) ve onun en büyük partisi olan kardeş partimiz Partido Obrero (PO – İşçi Partisi), İMF’nin de, Macri’nin de tozunu atacak güce sahip.
