6. Filo’yu denize dökenlerin izinde, aynı kararlılıkla mücadeleye!

1967 yılının 18 Temmuz’unda 6. Filo’nun askerlerinin denize dökülmesi Türkiye’de devrimci gençlik denilince akla gelen ilk eylemlerdendir. 68 devrimci gençlik hareketinin anti-emperyalist karakterini gösteren bu büyük eylem, emperyalizme karşı verilen devrimci mücadele, 51 yıldır gençlik için örnek olmaya devam etmektedir. Bu sebeple 68 gençliğini 6. Filo eylemleri yapmaya yönelten sebepleri ve öncesindeki gelişmeleri bilmek büyük önem taşıyor.

68 gençliği adım adım anti-emperyalist bir karakter kazandı

Türkiye'nin 1952'de NATO'ya katılmasıyla birlikte ABD donanmasının sıklıkla uğradığı bir yer haline gelen İstanbul, tüm Türkiye gibi 1960'lı yıllarda işçi sınıfının ve gençliğin mücadele pratikleriyle çalkalanıyordu. Tüm dünyada ABD’ye karşı yükselen haklı öfke Türkiye’de de yankı buluyordu. ABD'nin, Siyonist İsrail’in yanında oluşu ve en son Vietnam Savaşı'nda kendini gösteren emperyalist saldırganlığının karşısında gençlik, giderek ABD karşıtı bir tavır almaya başladı. 68 gençliği bu koşullar altında adım adım anti-emperyalist bir karakter kazandı.

1968 yılının Temmuz ayında devrimci öğrenciler, bir yandan Dolmabahçe’ye demirlemiş olan 6. Filo’nun, Taksime gitmek için Gümüşsuyu yokuşunu kullanan askerlerine müdahale ediyorlar, diğer yandan da 6. Filo’ya karşı eylemler planlıyorlardı. 17 Temmuz gecesi, devrimci öğrencilerin kaldığı Gümüşsuyu öğrenci yurdunu polisler bastı. Baskın sırasında birçok öğrenci yaralandı, gözaltına alındı, tutuklandı. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi öğrencisi olan Vedat Demircioğlu ise polisler tarafından yurdun üst katındaki pencereden aşağı atıldı ve bir hafta sonra hastanede yaşamını yitirdi. Vedat Demircioğlu polis tarafından katledilen ilk 68’li olmuştu.

18 Temmuz günü ise binlerce öğrenci İstanbul Üniversitesi'nde toplanıp Taksim’e yürüdü. Taksim’e gelen öğrenciler bu sefer hedeflerine Dolmabahçe’deki 6. Filo’yu koydu. Dolmabahçe’ye varan öğrencilerin öfkesinden ABD'li askerler denize atlayarak kurtuldu.

Örnek almalı ve mücadeleyi ileri taşımalıyız!

6. Filo 51 senedir İstanbul’a demirleyemiyor. Fakat 68 gençliğinin 6. Filo’yu denize döküşü tek başına ne Türkiye’nin NATO’dan çıkmasını ne de Türkiye’deki NATO ve Amerikan üslerinin kapanmasını sağlayabildi. Zaten onlar da emperyalizme karşı mücadelelerini burada noktalamamış, Vietnam Kasabı Komer’in aracını yakmaktan Kürecik Üssü’nü basmaya kadar pek çok eylem gerçekleştirmişti.

O gün, 68 gençliğini bu eylemleri yapmaya iten sebepler bugün hâlâ yerli yerinde duruyor. Amerikan emperyalizmi bugün de dişlerini Küba’nın, Kuzey Kore’nin, İran’ın, Venezuela’nın boynuna geçirmeye hazır. Ortadoğu’da yıllardır barbar yüzünü açık açık gösteriyor. Türkiye ise hâlâ bir NATO ülkesi. Genelkurmay Başkanlığı’nda NATO subaylarına koltuk tahsis edilmiş durumda, Savunma Bakanı Hulusi Akar göğsünde Amerikan Liyakat madalyası taşıyor. İncirlik başta olmak üzere bir sürü NATO ve Amerikan üssü ülkemizde faaliyet gösteriyor, Ortadoğu’ya dair planlarını bu üsler üzerinden şekillendiriyor.

Onlar 6. Filo’yu neden denize döktüyse biz de bugün aynı sebeplerle emperyalizme karşı mücadeleyi ileri taşımalıyız. Devrimci İşçi Partili Öğrenciler 68 gençliğinin yükselttiği anti-emperyalizm bayrağını devralmıştır. Türkiye’de ve Ortadoğu’da tek bir emperyalist üs ve asker kalmayana ve tüm dünyada emperyalizmi mutlak bir yenilgiye uğratana kadar da o bayrak elimizden düşmeyecektir!

Bu yazı Gerçek gazetesinin Temmuz 2019 tarihli 118. sayısında yayınlanmıştır.