Tuzla MKB Rondo’dan bir işçi: Eninde sonunda zafer işçilerin, MKB Rondo emekçilerinin olacak!

30 yaşında tanıştım fabrika ortamıyla. Gerçek anlamda sömürünün ne olduğunu anlamak, işçilerin ne tür ortamda nasıl ve ne ürettiğini görmek, yaşadıkları sorunu onlar gibi hissedebilmek ve onların bir parçası olmak için bir yolculuğa çıktım. Benim için sadece kitaplardan okumakla kalmamalıydı sınıf bilincinin farkında olmak. Alanda, sahada yaşananların deneyimine sahip olmak ve bu deneyimden sonra bir mücadeleye girmek, bir mücadelenin parçası olmak çocukluğumdan beri düşlediğim bir şeydi. Bir iki tane fabrika deneyiminden sonra, şu an çalıştığım MKB Rondo fabrikasında uzun süren sabırlı bekleyişin ardından tam zamanı dediğimiz 2023 yılında örgütleme çalışmalarına başladık.

Ülkenin malum koşulu, her geçen gün büyüyen ekonomik kriz, fabrika ortamının düzensizliği, işçilerin gördüğü kötü muamele, kötü koşullarda çalışmanın getirdiği öfke, düşük ücretler, bütün her şey birleşince geriye kalan tek şey örgütlü bir mücadeleydi. Bir sabah işe başlamadan önce bir iş arkadaşım sendika getireceğim var mısın dedi. Uzun yıllardır kafamda olan, planını kurduğum bir düşünceyi hayata uyarlama kısmında birilerin hazır bir şekilde bekliyor olması benim için büyük bir şanstı. Birbirimizden habersiz aynı şeyi düşlüyor olmak, birilerinin bu yolculuğa çıkmak için hazırlanmış olması gerçekten büyük bir şanstı benim için.

Bir hafta sonra bir karlı Pazar günü, Şubat’ın 5’i, 2023’te Selüloz-İş sendikasıyla bağlantı kurduk. Üç arkadaşım ve benim, çalışma uzmanımız ile ilk buluştuğumuz birbirimizi tanıdığımız gündü. O gün sendikaya üye olamadık, çünkü işveren kurnazlık yaparak sendika iş kolunu değiştirmişti. O an moralimiz bir anlığına bozuldu ama hemen toparlanarak gelecekte neler olabileceğine dair öngörülerde bulunarak fikirler ortaya attık. İlk yapılacak şey Çalışma Bakanlığı’na şikayette bulunmaktı. Bu işlemler yapıldı ve beklemeye geçtik, tabii gerekli cevap gelmeden biz de boş durmadık, bir yandan çalışmalara başladık. Ben demirbaş dediğim arkadaşlara evimde kahvaltı verdim. İlk kararlı buluşmamız, birlikteliğimiz o gün oluştu, sonrasında defalarca toplantı yaptık dışarda.

Bir gün, hiç unutmuyorum 23.03.2023 Perşembe günüydü; 16-24 vardiyasında telefon geldi. Arayan şimdiki ikinci temsilcimiz, iş kolu değişmiş dedi. Öyle sevindim ki, hemen çalışma uzmanımızı aradım durumu anlattım, sonra üye oldum ve 7-8 arkadaş daha üye oldu.

Zaman geçirmeden hafta sonu 26.03.2023 Pazar günü büyük bir birliktelikle bir araya gelerek toplantı yaptık. Toplantıdaki herkesi üye yaptık. Toplantının sonuna doğru Fabrikanın daha doğrusu Genel Müdürün sağ kolu olan vardiya amirinin, sendikal faaliyet yürüttüğümüzü duyduğunu öğrendik. Bunu duyar duymaz bir plan yaptık, çoğunluğu yakalamamız için en az 12-13 kişiye ihtiyaç vardı. Zaman kaybetmeden üye yapmadığımız kişilerin evlerine dağıldık. O gece saat 2’de eve girdim, çoğunluğu yakalamıştık. Bir gün sonra sabah Çalışma uzmanımız Ankara’ya yola çıktı ve Çalışma Bakanlığına gerekli evrakları teslim etti, artık dereyi geçmiştik ve büyük sevinç vardı.

1 ay sonra işverenle masaya oturabilmemiz için gerekli olan yetki belgesi gelmişti ama işverenin itiraz etme hakkı da vardı ve itiraz sonrası yaklaşık 6 ay bekledik. 6 ayın sonunda artık resmen masaya oturma zamanı gelmişti. 2024 Ocak ayında ilk toplu sözleşme gerçekleşti. % 130’la oturduk masaya ama işveren % 20 verdi. Disiplin kurulu dedik kabul etmedi. Sendika odası dedik, sendika Baş temsilci hakları dedik kabul etmedi. Yan hakların bazılarını kabul ettirdik ama en önemli olan 3 maddeyi kabul ettiremedik. Yaklaşık 5 ay toplantılar sürdü ve gelinen en son noktada % 130 teklifimizi %80’e kadar çektik, işveren ise % 45’e kadar çıktı. Bu aşamadan sonra bir adım dahi ileri gidemedik, görüşmeler tıkandı ve sendikamız Selüloz İş grev kararı aldı. 28.08.2024 tarihinden beri grevdeyiz. Bir ayı geride bıraktık, grevimiz ilk günkü gibi büyük bir coşkuyla devam ediyor. Her gün daha da güçleniyoruz, daha da büyüyoruz. Eninde sonunda zafer işçilerin MKB Rondo emekçilerinin olacak.

Bu yazı Gerçek gazetesinin Ekim 2024 tarihli 181. sayısında yayınlanmıştır.