Polonez işçisi bitti demeden bitmez: İşçi sınıfının kazanımı müdürlük yazısıyla silinip atılamaz!
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’na bağlı Çalışma Genel Müdürlüğü Ocak ayında sendikalara “sendikaların üyelerine yardımı hakkında” başlıklı bir yazı gönderdi. Bu yazı, bakanlığa doğrudan ya da CİMER sistemi üzerinde şikayetler geldiğini, sendikaların üyelerine market çeki/alışveriş kartları dağıttığını, nakdi destek sağladığını ve promosyon verdiğini bunların sendikalar kanuna aykırı olduğunu belirterek uyarıda bulunuyordu. Mesele kamuda özellikle de belediyelerde sendikaların birbiriyle rekabet ederken kullandığı yöntemlerle ilgiliydi. Zaten bu yazı kamuoyunda da “promosyon sendikacılığı” bağlamında tartışıldı. Çalışma Genel Müdürlüğü’nün bu yazısının Tekgıda-İş yönetim kurulu tarafından Polonez işçilerine 6 aylık direniş boyunca yapılan parasal desteğin geri istenmesine gerekçe yapılması ise şaşkınlık yarattı. Çünkü Çalışma Bakanlığı’nın kendisi dahi bu yazıda işçi direnişlerinden bahsetmemişti. Zaten bakanlığa sendikaların direnişlere destek vermesinin şikayet edilmesi de hayatın olağan akışına aykırıdır. Açıkça bir sarı sendikacılık pratiği olan promosyon sendikacılığıdır söz konusu olan. Tekgıda-İş sendikası ise yıllardır sendikal sebeple işten atılan ve direnen işçilere sunduğu maddi destekle ve örgütlediği mücadelelerle örnek olmuş bir sendikadır.
Ankara’ya Anayasal hak yürüyüşü yapmış, adliyenin önünde çadır kurmuş işçiler müdürlük yazısıyla hakkını bırakır mı?
Kaldı ki sendikaların işçi direnişlerine maddi destek sağlamasının böyle bir yazıyla engellenmesi söz konusu olsaydı da buna verilecek tepki bu şekilde olamazdı. Çalışma Genel Müdürlüğü bir yazı yazarak sendikanın tüzüğünde yeri olan, genel kurulların ve seçilmiş yönetim kurullarının iradesiyle hayata geçirilen bir uygulamayı ortadan kaldıramaz. Sadece bir bilgilendirme yazısından ibaret yazısını, sendikanın tüzüğü, genel kurul kararları üzerinde kanuni bağlayıcılığı olan ve bir metinmiş gibi gösterilmesi inandırıcı değildir. Hele ki Anayasal Hak Yürüyüşü yapmış olan Polonez işçilerine kimse bunu anlatamaz. Polonez işçileri sendikaya üye oldular patron tarafından işte atıldılar. Sendika Anayasal haktır diyerek direndiler. Direnişin sonunda Çalışma Bakanlığı müfettişleri geldi işçilerin haklı olduğunu tescil etti. Fabrikanın kapısı önünde kendilerini zincirlediler, kaçak eylem kırıcı işçilerin çalıştırılmasını gündeme getirdiklerinde ters kelepçeyle gözaltına alındılar. Eylemlerini sadece fabrika önünde değil Vatan’da emniyet müdürlüğünde de savundular. Savcılık işçilerin eylem hakkını tescil etti ve takipsizlik kararı verdi. İşçilerin Anakara yürüyüşleri Valilik tarafından yasaklandı ama durmadılar bu sefer “yürüyüş Anayasal haktır” diyerek haklarını kullandılar ve barikatları aştılar. Adliye önünde çadır kurdular haftalarca direndiler. İşçiler bu bilinci Tekgıda-İş sendikasıyla birlikte örgütlü mücadele içinde kazandı. Şimdi bu işçiler Çalışma Genel Müdürlüğü imzasıyla (bakanlık bile değil müdürlük!) gelen bir yazı ile kendilerine sendika yöneticileri tarafından defalarca “ananızın ak sütü gibi helaldir” diyerek verilen desteklerin geri alınmasını kabul eder mi?
Direnen işçiye destek vermek sendikanın varlık sebebidir! Desteğin geri alınması sendikanın kendini inkâr etmesidir!
Polonez direnişi sendika ve patron arasında yapılan anlaşmanın ardından sonuçlanmış, bu anlaşma doğrultusunda işçilere kıdem ve ihbar tazminatlarının yanı sıra 5 aylık boşta geçen süre için ve kıdeme göre 7 maaşa kadar ek ödeme yapılmasına karar verilmişti. Bu sürecin işleyişinde işçilerin bilgilendirilmesi ve rızalarının alınmasıyla ilgili bir dizi problem yaşandı. Türkiye işçi sınıfına mal olmuş, emekçi halkın kalbini kazanmış bu büyük direnişin bilançosu çıkartılırken hepsi ayrıntısıyla ele alınacaktır. Bunlar içinde işçileri en çok hayal kırıklığına uğratan ve güven sarsıcı etki yaratan olay verilen desteklerin mahsup edilmesidir. Kıdem yılı az olan pek çok işçi bu karardan dolayı ciddi şekilde mağdur olmuştur. Ancak bu uygulama sadece bu şekilde mağduriyet yaratmamıştır. Bu yorum sendikaların ve özelde Tekgıda-İş sendikasının kendisini inkâr etmesine varacak bir kapıyı açmak demektir. Tekgıda-İş Polonez’den önce de birçok işçi direnişinde, patronlar tarafından sendikalaştıkları için işten atılan ve direnen işçilere bu yardımları yaparak örnek bir tutum ortaya koymuştu. Tekgıda-İş tüzüğüne göre yapılan ve genel kurullarda ibra edilen bu destekler sadece Tekgıda-İş yönetiminin değil 45 bin sendika üyesinin iradesini arkasına almıştır. İşçinin aidatının mücadele eden, bedel ödeyen işçilere harcanması, Anayasa, yasa tanımayan patronların işçileri açlıkla terbiye etmesine karşı bir güvencedir ve işçi sınıfının kazanımıdır.
Sendikaya üye ol! Sahip çık! Denetle!
Polonez işçileri sadece mağduriyetlerinin giderilmesini istemiyor. Direnişleri boyunca söyledikleri ve yaptıkları gibi şimdi de işçi sınıfı için mücadele ediyor. Polonez işçileri bir promosyon sendikasına ya da sarı sendikaya üye olmadı. Mücadeleciliği ile öne çıkan, işçiden aldığını işçiye harcayan, patronların ve iktidarların karşısında dik durarak işçilere öncülük eden Tekgıda-İş sendikasına üye oldu. Bu sendikaya sonuna kadar sahip çıktı. Polis kalkanının, gazının, copunun karşısında bu sendikayı savundu, maddi ve manevi bedeller ödedi ve sendikasını savunmayı hiç bırakmadı. Bugün de Polonez işçileri üyesi oldukları sendikayı savunmaya devam ediyor. Sendikalarından aldıkları eğitimle, direniş okulundan öğrendikleriyle ve sınıf kavgasında edindikleri sınıf bilinciyle sendikalarının başka tür bir sendikaya dönüşmesine karşı duruyorlar. Onlar sendikalarının elini hiç bırakmadılar, Tekgıda-İş sendikası da verdiği sözü tutmalı ve sadece Polonez işçilerinin değil tüm diğer direnen işçilerin elini bırakmamalıdır.
