Bedelli askerliği reddediyorum!

Haksız yere insanların ölmemesi için bedelli askerliği reddediyorum. Doktora tezimi bitirir bitirmez diğer canlarla birlikte askere alınacağım. O zamana kadar Türkiye’nin Ortadoğu’da haksız tarafta savaşlara katılmasına karşı mücadeleye devam edeceğim, Suriye’de olası bir savaşa karşı, Malatya’daki füze kalkanına karşı sokaklarda olacağım. Kürt sorununun siyasi çözümünü savunmaya devam edeceğim ve askere tüm bu fikirlerimi koruyarak gideceğim. Hiçbir koşulda bu fikirlerimden ve bu fikirlerimi açıklamaktan da vazgeçmeyeceğim!

İktisat Fakültesi’nde araştırma görevlisi olarak çalışıyor ve doktora tezimi yazıyorum. Son çıkan bedelli askerlik yasası beni de kapsıyor. Ben, bedelli askerliği reddediyorum.

Profesyonel orduya karşıyım. Militarist değilim. Şovenist ya da milliyetçi hiç değilim. Kürt sorununda siyasi çözümden yanayım, Türkiye’nin Libya’da emperyalizmin yanında oynadığı, benzer biçimde Suriye’de oynamaya hazırlandığı role, Malatya’da İran’a karşı konuşlandırılan füze sistemine karşıyım. Enternasyonalist bir dünya görüşüne sahibim. Sosyalistim ve Devrimci İşçi Partisi’ne üyeyim.

Tüm bu görüşlerim ve hayattaki duruşum beni bedelli askerliği reddetmeye itiyor. Çünkü bedelli askerlik, parası olandan parasını, olmayandan canını isteyen bir “ya paranı ya canını” yasası. Çatışmalarda hep yoksul halkın çocukları ölüyor. Çatışma ortamından uzak olmak da fark etmiyor. Asker ocağına alınanın canının çıkartıldığı herkesin malumu. Dayak, küfür, hatta işkence vaka-i adiye halinde. Ya paranı ya canını sorusuna cevap olarak canların yanında yer alıyorum.

Ancak daha da önemlisi bu yasanın profesyonel orduya mali, idari ve psikolojik bir hazırlığın parçası olması. Günlerdir, zorunlu askerliğe karşı profesyonel ordunun faydalarını dinleyip duruyoruz. Zorunlu askerlik artık dünyada geçerliliğini yitirmiş, bütün uygar ve demokratik ülkeler profesyonel orduya geçmiş… Pek iyi de bu bahsedilen orduların mesela ABD ordusunun, mesela Britanya ordusunun, mesela Fransız ordusunun Afganistan’da, Irak’ta, Libya’da profesyonelce kan dökmesinin neresi uygar, neresi demokratik? Profesyonel ordu besleyen ve bize demokratik diye övülen ülkelerin hepsi emperyalist ülkeler.

ABD profesyonel orduya Vietnam savaşından sonra geçti. Bu savaş karşıtlarının bir kazanımı değildi, haksız bir savaşı paralı askerlerle yürütmenin daha elverişli olduğunu anlayan ABD’nin, ordusunu yeni savaşlara daha sağlam şekilde sokma planıydı. Bunu yaptılar da. Şimdi ABD askeri, öldürmek için 17 bin dolardan başlayan yıllık maaşla “çalışıyor!”.  Aktif göreve gönüllü olana 40 bin dolar, Ortadoğu dillerinde tercüme yapabilenlere 35 bin dolar “bonus” var. Uygarlık mı barbarlık mı?

Vicdani retçilere saygı duyuyorum. Bu ülkede bu hakkı kullanmak için direndiler ve zulüm gördüler. Ancak siyasi bilincim vicdanımın rahatlamasına elvermiyor. Ortada bir haksızlık varsa bunu dile getirmenin ötesinde bu haksızlığı ortadan kaldırmak gerekir. Biz bu düzende birey olarak yalnızız, güçsüzüz; bırakın ülkeyi ve dünyayı kendi hayatımızı bile yönlendiremiyoruz. Oysa toplumun çoğunluğunu oluşturan işçiler ve emekçiler bir bütün olarak bu gücü barındırıyorlar. Bu potansiyel güç yüz binlerle, silah altında, askerde. O halde askerden uzak durmak niye? Bizim yerimize başkası tetiğe bastığında haksızlık bitiyor mu?

Zorunlu askerliğe dayalı vatandaş ordusunda yönetenler her zaman halkın tepkilerine daha çok maruz kalır. “Neden hep yoksul halkın çocukları ölüyor?” sorusu uçaktan gürültülü, kurşundan ağırdır onlar için… Bu sorunun bir de devamı var: “Bu savaş haklı mı?” Esas korkutanı bu soru. Ne paralı askerler ne de onların aileleri bu soruları aynı şekilde soramaz. Profesyonel orduyu bunun için istiyorlar.

Haksız yere insanların ölmemesi için bedelli askerliği reddediyorum. Doktora tezimi bitirir bitirmez diğer canlarla birlikte askere alınacağım. O zamana kadar Türkiye’nin Ortadoğu’da haksız tarafta savaşlara katılmasına karşı mücadeleye devam edeceğim, Suriye’de olası bir savaşa karşı, Malatya’daki füze kalkanına karşı sokaklarda olacağım. Kürt sorununun siyasi çözümünü savunmaya devam edeceğim ve askere tüm bu fikirlerimi koruyarak gideceğim. Hiçbir koşulda bu fikirlerimden ve bu fikirlerimi açıklamaktan da vazgeçmeyeceğim!