Liman İşçileri direnişte (23-07-2008)
Bunun üzerine 500’e yakın işçi limanda direnişe geçerek işi durdurdu. Liman-İş Sendikası 23 Temmuz 2008 tarihinde sendikaya üye işçileri ve işten atılan işçileri İstanbul Esentepe’deki, Arkas binası önüne yürümek üzere Maya Center önünde topladı. DiP- G olarak bizim de desteklediğimiz yürüyüşte işçiler;“Ekmeğe Uzanan Eller Kırılsın”,”Bizleri Soydunuz Sendikadan Korktunuz”,”Limanda Taşeron istemiyoruz”,”Limanda Mafya istemiyoruz”,”Tetikçi Taşeron istemiyoruz”,”İş Ekmek Yoksa Barış ta Yok”,” Kurtuluş Yok Tek Başına Ya Hep Beraber Ya Hiç Birimiz”,”Sendika Hakkımız Söke Söke Alırız”, “Direne Direne Kazanacağız” sloganlarını attılar. Arkas Holding binasının önüne gelindiğinde eylem basın metninin okunması ile devam etti. Basın açıklamasında Liman-İş sendikasının işyerinde çoğunluğu sağlayarak yetki başvurusunda bulunduğu, işverenin sendikalaşmayı engellemek için işçi çıkararak yasadışı davrandığı vurgulandı. Açıklamada direnişe geçen işçilerin yerine alelacele ehliyetsiz ve tecrübesiz işçilerin çalıştırılmasıyla kazalara davetiye çıkarıldığı ifade edilirken, böyle bir iş kazası meydana gelirse, bunun bir iş cinayeti olarak değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı.
Açıklamada işçiler ve aileleri de söz aldılar. Söz alan işçilerden Nuri Ceyhan işyerindeki ağır çalışma koşulları dolayısıyla boyun ve bel fıtığı olduğunu, Hastane’nin aynı işyerinde hafif işlerde çalışabileceğine ilişkin rapor aldığını ama buna rağmen işveren tarafından tek taraflı olarak iş akdinin feshedildiğini anlattı. Ceyhan’ın davası şu anda iş mahkemesine taşınmış durumda. İşçilerle yaptığımız görüşmelerde bize bunun gibi birçok olayın yaşandığını anlattılar. İşverenin yasadışı biçimde sadece anlaşmalı olduğu hastanenin raporlarını kabul ettiğini söyleyen işçiler, eşlerinin anne ya da babası öldüğünde dahi izin alamadıklarını anlattılar. 12 saat fazla mesai ücreti ödemeden çalıştırılan işçilerin birçoğu günlük 30 YTL yevmiye alırken, patron işine geldiği zaman işçilerin çalışma saatleriyle ve izinleriyle oynayabiliyor. Tabir yerindeyse kelle koltukta çalışan liman işçileri, sendikayı limana sokmakta kararlılar. Bu kararlılıklarını da Arkas önündeki eylemdeki duruşları ile gösterdiler.
İşçiler limanın yakınında bir yer tutmuş durumda ve direnişlerini burada sürdürüyorlar. Her mücadelede olduğu gibi onların da dileği dayanışmanın ve desteğin artması yönünde. Patron yapılamayan işler yüzünden her gün daha fazla zarar ediyor. İşçilere işe geri dönmeleri aksi çağrısı yapıyor. İşçiler ise zaman geçtikçe maddi sorunlarla daha fazla yüzleşecekler. Ama hakim duygu ne olursa olsun sendikasız işyerine dönmemek yönünde. Bu mücadelenin sonucunu örgütlülük, dayanışma ve iradenin gücü belirleyecek.
